Μαθητική Ποδιά

ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΟΛΗ

Η μαθητική στολή ή αλλιώς σχολική ποδιά για την Ελλάδα άρχισε να περιορίζεται απο το 1964 και κατέληξε να καταργείται το 1982. Όμως υπάρχουν πολλές χώρες στις οποίες οι μαθητές φορούν ακόμη μαθητικές στολές. Κάποιες από αυτές είναι:
 Αργεντινή
 Βενεζουέλα
 Βραζιλία
  Δανία
 Κούβα
 Νιγηρία 

Υπάρχουν κάποια πλεονεκτήματα αλλά και κάποια μειονεκτήματα όσον αφορά τις μαθητικές στολές.
Από τη μία πλευρά, το να φοράνε οι μαθητές στολές, τους δίνει μια ομοιομορφία, τους κάνει να δείχνουν ότι είναι σύνολο μιας ομάδας και δεν διαμορφώνονται ρατσιστηκές απόψεις και σχόλια για παιδιά που δεν μπορούν να αγοράζουν ακριβά ρούχα. Επιπλέον, φορώντας τις μαθητικές στολές οι μαθητές ίσως νιώθουν πιο υπεύθυνοι σχετικά με το σχολείο.
Απο την άλλη πλευρα όμως, το να σου επιβάλλουν τη θα φορέσεις θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως έλλειψη δημοκρατίας. Ένα ακόμη μειονέκτημα είναι ότι καθώς ο τρόπος ντυσίματος είναι και προσωπική εκφραση του χαρακτήρα του καθενός, αν οι μαθητές δεν έχουν αυτή την επιλογή νιώθουν πιεσμένοι και προσπαθούν να εκφραστούν με πιο ακραίους τρόπους.

Ντοκουμέντο:

Μαθητής στο Πακιστάν αυτοπυρπολήθηκε επειδή δεν είχε σχολική στολή.
Η αδυναμία μιας πάμφτωχης οικογένειας στο Πακιστάν να αγοράσει μια νέα στολή για το σχολείο στον 13χρονο γιο της, αποδειχτεί μοιραία για τον τελευταίο.
Ο μικρός Καμράν Καν ήταν άριστος μαθητής τα τελευταία τέσσερα χρόνια στο σχολείο του και χρειαζόταν μια καινούργια στολή, ωστόσο η οικογένεια του δεν ήταν σε θέση να του την παράσχει. Έτσι ο 13χρονος, όντας σε έντονη συναισθηματική φόρτιση μετά από διαμάχη που είχε με τη μητέρα του, περιλούστηκε με κηροζίνη και αυτοπυρπολήθηκε.
Οι γονείς του συγκέντρωσαν χρήματα από γείτονες και συγχωριανούς και τον πήγαν σε στρατιωτικό νοσοκομείο, που ειδικεύεται σε εγκαύματα. Με πάνω από 50% του σώματος του να είναι καμένο, ο Καμράν Καν πέθανε πέντε μέρες αργότερα.
"Ο αδερφός μου έγινε θύμα της φτώχειας" δήλωσε ο 16χρονος αδερφός του, Σαλίμ ενώ η διευθυντής του ιδιωτικού αγγλόφωνου σχολείου που πήγαινε ο 13χρονος, Ζακίρ Χουσεΐν, επεσήμανε: "Πιστεύαμε ότι μια μέρα θα έφερνε διάκριση για το σχολείο μας. Αυτός είναι ο λόγος που του δίναμε δωρεάν βιβλία και μαθήματα".