Πληροφοριες για τους EMO

Μόδα και χαρακτηριστικά

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, το Ίμο έγινε στυλ ζωής. Συνήθως, οι Ίμο, ταυτίζονται με την έννοια της εφηβικής αυτοκαταστροφής: μελοδραματικοί στίχοι, βόλτες σε νεκροταφεία, κομμένες φλέβες, βλέμματα προσηλωμένα στο κενό και χαρακωμένα χέρια. Οι Ίμο έχουν ίσια, ξασμένα μαύρα μαλλιά με μία φράντζα στο πλάι που καλύπτει το ένα ή και τα δύο μάτια, επειδή μισούν την ζωή και, όπως λένε, την βλέπουν με μισό μάτι'. Αγόρια και κορίτσια,φοράνε κολλητά τζιν, κολλητές μπλούζες που γράφουν συνήθως ονόματα διάφορων ροκ συγκροτημάτων, διάστικτες (με καρφιά ή ανάλογα αντικείμενα) ζώνες, σκέιτ παπούτσια. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της ραγδαίας διάδοσης του Ίμο στιλ πολλές εταιρίες ενδυμάτων και αξεσουάρ εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός λανσάροντας - συνήθως μέσω του Διαδικτύου - μια καθολική γκάμα ρούχων που απευθύνονται στους Ίμο
O όρος emo (Ίμο) (προφέρεται /ˈiːmoʊ/)(προέρχεται απο τη λέξη emotional=συναισθηματικός) αναφέρεται σε ένα ύφος παρακλάδι του πανκ που περιγράφει διάφορες παραλλαγές της μουσικής με κοινές ρίζες. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 περιέγραφε μία υποκατηγορία του σκληροπυρηνικού πανκ που δημιουργήθηκε στη μουσική σκηνή της Ουάσιγκτον. Τα τελευταία χρόνια, ο όρος emocore, συντομογραφία του «emotional hardcore», χρησιμοποιήθηκε επίσης για να περιγράψει τις συναισθηματικές παραστάσεις συγκροτημάτων στη σκηνή της Ουάσιγκτον και μερικές από τις περιφερειακές σκηνές όπως τα γκρουπ Rites of Spring, Embrance, One Last Wish, Beefeater, Gray Matter, Fire Party και το Moss Icon. Ο όρος "emotive hardcore" περιλήφθηκε στο λεξικό για να περιγράψει την περίοδο. Συγκροτήματα όπως τα Sunny Day Real Estate και Texas Is The Reason είχαν ένα πιο ανεξάρτητο ροκ ύφος του Ίμο, πιο μελωδικό και λιγότερο χαοτικό. Η αποκαλούμενη indie emo σκηνή επέζησε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90, καθώς πολλά από τα γκρουπ είτε εγκατέλειψαν είτε μετατοπίστηκαν σε επικρατούσες μορφές. Καθώς τα υπόλοιπα indie Ίμο γκρουπ εισχώρησαν στο κυρίαρχο μουσικό ρεύμα, νεότερα γκρουπ άρχισαν να μιμούνται το ύφος που επικρατούσε. Κατά συνέπεια, ο όρος "Ίμο" εξελίχθηκε σε έναν αόριστο προσδιορισμό, χωρίς να περιγράφει ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος.